Vandaag is zondagavond 16 juli.
In de video van vandaag vertel ik over een moment deze ochtend waarin mijn ego – de schreeuwende stem in mij – ik heb er 2 toch: de stille fluisterstem (Liefde – Ziel) en schreeuwlelijk (angst – ego) getriggerd werd.
Klik hierrrrr om meteen de video onderaan deze post te bekijken.
Ik heb ook 4 kleinere video’s uit deze langere video geknipt (als je deze linkjes klikt ga je direct naar de video in YouTube):
- Klik hier voor: “Mijn destructieve oude gewoonte van altijd de vrede bewaren en zeker niet tegen de status quo ingaan”
- Klik hier voor: “Als je gelooft dat je alleen je lichaam bent creëer je vaak angst en voel je dat het nooit genoeg is”
- Klik hier voor: “Alles van mij is ook van jou – wat ik geef aan een ander geef ik aan mezelf (en vice versa)”
- Klik hier voor: “Waar ligt de lijn tussen “Alles van mij is ook van jou” VS een deurmat zijn en over me heen lopen?”
Het begin van deze video gaat over een situatie waar ik “mijn” appartement open stel voor vrienden en familie als wij straks weg zijn op reis naar NL & BE.
Ik vertelde Taise dat ik het aan vriend #1 wilde geven en zij zei “oh ik wilde het ook openstellen voor familielid 1 en 2”
Ik vertel in de video hoe ik ineens heel snel een “diva” gevoel kreeg van “”Hey niemand zegt wat er met MIJN appartement gebeurt blabla”. Ik vertel mijn denk en analyse proces over hoe ik erachter kwam dat deze diva houding een oude beschermingsmethode is om te voorkomen dat ik als “deurmat” gebruikt wordt waar iedereen zomaar overheen kan lopen.
Vandaag de dag kies ik echter voor bewuste keuzes – terwijl zo’n explosieve emotionele houding een onbewuste keuze is – hij “overkomt” me namelijk ineens lijkt het (er zit natuurlijk wel een gedachte tussen die tot de emotie leidt maar die is zo snel en automatisch dat dit gevoel ineens me lijkt te overkomen.
Ik weid aan het einde van de video nog een stuk verder uit over het begrip van “Eigenschap” en hoe eigenschap eigenlijk niet bestaat als we allemaal Één zijn. (1 Bewustzijn, slechts allemaal in individuele lichamen belichaamd, maar nog altijd onderdelen van hetzelfde geheel. Beetje net als stukjes cake van een grote cake. De plakjes cake zijn natuurlijk wel los van elkaar maar zijn nog altijd stukken van dezelfde taart. Allemaal met dezelfde ingrediënten.
Ten slotte vertel ik ook nog over wanneer je ervaart dat je echt rijk bent. (In geld, liefde, knuffels etc).
Dat is namelijk niet als je er heel veel van hebt…
Dat is als je er heel veel van kan geven.
Probeer maar eens uit.
Hoe voelt het om €20 in je zak te hebben?
En dan;
Hoe voelt het om die €20 te geven aan een dakloze?
Welke van de twee momenten voel je je rijker?
Wanneer voel je je liefdevoller?
Als je een dikke knuffel krijgt?
Of als je er eentje kan geven, echt eentje geven aan iemand die je liefhebt?
Het probleem met denken dat je heel veel moet “hebben” of “krijgen”, is dat je altijd voelt dat je niet genoeg hebt.
Dan ga je er heel erg aan vasthouden ook. Ga je héél hard in “eigenschap” en “dit is van mij!” denken wat het nog veel moeilijker maakt ooit iets van jou te geven aan een ander.
Terwijl juist in dat geven het gevoel zit waar je zo naar zoekt: rijkdom, liefde, invloed, macht. Als je één van die dingen geeft aan een ander, zeg je namelijk tegen jezelf: “ik heb genoeg, kijk maar, want ik kan het weggeven. Dus moet ik wel genoeg hebben”
P.S. dit betekent niet dat je altijd AL je geld moet geven omdat je dan maar ervaart dat je genoeg hebt want “hey ik geef het dus moet genoeg hebben”. Nee. Maar kun je, als je geld nodig hebt voor je rekeningen te betalen, andere dingen geven waar je genoeg van hebt? Kun je empathie geven in het volgende gesprek? Volledige aandacht? Tijd? Doe dat en je voelt je rijker dan een koning.